เมื่อเราสรรเสริญ
ตอนที่วิลลี่ในวัย 9 ขวบถูกลักพาตัวไปจากสนามหน้าบ้านในปี 2014 เขาร้องเพลง ทุกคำสรรเสริญ ซึ่งเป็นเพลงนมัสการที่เขาชื่นชอบซ้ำแล้วซ้ำเล่า ตลอดสามชั่วโมงที่น่าหวาดหวั่น วิลลี่ไม่สนใจคำสั่งซ้ำๆ ที่ผู้ลักพาตัวบอกให้เขาเงียบ ขณะที่ขับรถวนอยู่ ในที่สุดผู้ลักพาตัวก็ปล่อยวิลลี่ลงจากรถโดยเขาไม่ได้รับอันตรายใดๆ ต่อมาวิลลี่บรรยายเหตุการณ์วันนั้นว่า พอเขารู้สึกได้ว่าความเชื่อเข้ามาแทนที่ความกลัว ผู้ที่จับตัวเขาไปก็ดูจะหวาดหวั่นด้วยเพลงที่เขาร้อง
ความจริงขมหรือหวาน
ฉันมีจุดขึ้นบนจมูกมานานเกือบปีกว่าที่จะไปหาหมอ หลายวันต่อมาฉันได้ฟังผลตรวจชิ้นเนื้อที่ฉันไม่อยากได้ยิน คือ ฉันเป็นมะเร็งผิวหนังแม้จะรักษาได้และไม่เป็นอันตรายถึงชีวิต แต่ก็เป็นยาขมที่ฉันต้องกลืน
ค้นพบชีวิตที่สงบ
"โตขึ้นหนูอยากเป็นอะไร” เราทุกคนเคยได้ยินคำถามนี้ตอนเป็นเด็กและแม้แต่ตอนที่เป็นผู้ใหญ่ เป็นคำถามที่เกิดจากความสนใจใคร่รู้และคำตอบบ่งบอกความมุ่งหมาย คำตอบของผมเปลี่ยนไปเรื่อยๆ ในช่วงหลายปี เริ่มจากโคบาล เป็นคนขับรถบรรทุก ตามด้วยทหารแล้วผมก็เข้ามหาวิทยาลัยโดยมีเป้าหมายที่จะเป็นแพทย์ แต่ไม่มีแม้สักครั้งที่มีคนแนะนำผมให้ใฝ่หา “ชีวิตที่สงบ” และผมก็นึกไม่ออกว่ามีใครใฝ่หาชีวิตเช่นนั้น
อธิษฐานกองฟาง
ซามูเอล มิลส์ กับเพื่อนสี่คน มักรวมตัวกันอธิษฐานทูลขอให้พระเจ้าส่งคนมาแบ่งปันข่าวประเสริฐของพระเยซูมากขึ้น วันหนึ่งในปี 1806 หลังกลับจากประชุมอธิษฐาน พวกเขาเจอพายุฝน จึงไปหลบในกองฟาง การอธิษฐานประจำสัปดาห์ของพวกเขาจึงเป็นที่รู้จักในชื่อการประชุมอธิษฐานกองฟาง ซึ่งส่งผลให้เกิดการเคลื่อนไหวเพื่อประกาศข่าวประเสริฐทั่วโลก ทุกวันนี้อนุสาวรีย์การอธิษฐานกองฟางตั้งอยู่ที่วิลเลียมส์คอลเลจในสหรัฐอเมริกา เพื่อเป็นที่รำลึกถึงสิ่งที่พระเจ้าทรงกระทำผ่านคำอธิษฐาน
เข้มแข็งด้วยบทเพลง
ชาวบ้านฝรั่งเศสที่ช่วยซ่อนผู้อพยพชาวยิวจากนาซีช่วงสงครามโลกครั้งที่สอง ร้องเพลงในป่าทึบเพื่อบอกผู้อพยพว่าปลอดภัยออกมาจากที่ซ่อนได้ ชาวเมืองที่กล้าหาญในเลอชอมบงเซอลิยอง ทำตามคำขอของศิษยาบาลท้องถิ่น อองเดร ทรอคเม และแมกดาซึ่งเป็นภรรยา โดยให้ที่หลบภัยช่วงสงครามแก่ชาวยิวบนที่ราบสูงชื่อ “ลามองตาจน์ โปเตสตองท์” บทเพลงนี้สื่อถึงความกล้าหาญของชาวบ้านที่ช่วยชีวิตชาวยิวมากกว่า 3,000 คนที่เกือบจะต้องตาย
คุ้มค่าการรอคอย
นอกสถานีรถไฟชิบูยะในโตเกียว มีรูปปั้นที่ระลึกถึงฮาจิโก สุนัขพันธุ์อากิตะ ฮาจิโกเป็นที่จดจำในเรื่องความจงรักภักดีที่ไม่ธรรมดาต่อนายของมัน ซึ่งเป็นอาจารย์มหาวิทยาลัย เขาเดินทางจากสถานีนี้ไปทำงานทุกวันมันเดินไปกับเขาทุกเช้า และกลับมาพบเขาทุกบ่ายในเวลาที่รถไฟของเขามาถึงพอดี
กรอกชื่อของคุณ
ในหนังสือชุดจดหมายรักจากพระเจ้า (Love Letters from God) เกลนิสเนลลิสต์ ชวนให้เด็กๆ มีปฏิสัมพันธ์ส่วนตัวอย่างลึกซึ้งกับองค์พระผู้เป็นเจ้า หนังสือเด็กเหล่านี้มีข้อความจากพระเจ้าที่เว้นช่องให้เติมชื่อของเด็กต่อจากแต่ละเรื่องในพระคัมภีร์ การให้รับเอาความจริงจากพระคัมภีร์ไว้เป็นส่วนตัว ช่วยให้ผู้อ่านรุ่นเยาว์ของเธอเข้าใจว่าพระคัมภีร์ไม่ได้เป็นเพียงเรื่องเล่า และได้รับการสอนว่าพระเจ้าทรงต้องการมีความสัมพันธ์กับพวกเขา และตรัสกับบรรดาบุตรที่พระองค์ทรงรักมากผ่านพระวจนะ
ตัวละครหลัก
ครั้งหนึ่งผมได้ยินเรื่องของนักศึกษาคนหนึ่งที่เข้าเรียนการเทศนาที่โรงเรียนพระคริสตธรรมที่มีชื่อเสียง นักศึกษาหนุ่มที่ค่อนข้างหลงตัวเอง เทศนาอย่างฉะฉานและเปี่ยมด้วยพลัง เขานั่งลงอย่างภาคภูมิใจในตัวเอง อาจารย์นิ่งอยู่ครู่หนึ่งก่อนจะตอบว่า “เป็นการเทศนาที่ทรงพลัง เรียบเรียงอย่างดีและเร้าอารมณ์ ปัญหาอย่างเดียวคือ พระเจ้าไม่ได้เป็นบุคคลสำคัญในคำพูดของคุณแม้แต่ประโยคเดียว”
อย่าลืม
ฉันใช้เวลาในบ่ายวันเสาร์ที่แสนพิเศษกับหลานสาวของฉัน และเคลินลูกสาววัยสี่ขวบของเธอ เราสนุกกับการเป่าฟองสบู่นอกบ้าน ระบายสีสมุดภาพระบายสีเจ้าหญิง และกินแซนด์วิชเนยถั่วกับแยม เมื่อทั้งสองคนจะขึ้นรถกลับบ้าน เคลินพูดเสียงหวานออกมาจากหน้าต่างรถว่า “อย่าลืมหนูนะคะ ป้าแอนน์”ฉันรีบเดินไปที่รถและกระซิบว่า “ป้าไม่ลืมหนูหรอก ป้าสัญญาว่าจะเจอหนูเร็วๆ นี้”
